-
1 офіційна письмова вимога
Українсько-англійський юридичний словник > офіційна письмова вимога
-
2 офіційний припис
-
3 реквізувати будинок
Українсько-англійський юридичний словник > реквізувати будинок
-
4 реквізиція
-
5 реквізувати
put in requisition, call into requisition, bring into requisition, comandeer, commandeer, confiscate, embargo, (майно, гроші) impress, indent, place in requisition, requisition -
6 вимога
ж1) ( категорична) demand; ( прохання) request; ( претензія) claimза першою вимогою — at the first request, as soon as demanded
за вимогою суду — by order ( requisition) of the court
кваліфікаційні вимоги — job specifications, qualifying requirements
відповідати вимогам — to meet ( to satisfy) the requirements
3) мн. ( потреби) needs, wants4) ( документ) order, requisition -
7 формуляр замовлення
order form; purchase order; requisition form; purchase requisition -
8 бланк вимоги
order form, requisition form -
9 бланк заявки
form of request, requisition form -
10 вимога
exaction, call, charge, command, damage claim, demand, exigency, instance, order, pretence, request, requirement, requisition, unliquidated demand -
11 заявка
application, ( на торгах) bid, claim, demand, order, (в т. ч. на торгах) proposal, request, requisition -
12 потреба
demand, need, requirement, requisition -
13 реквізиція
confiscation, impress, impressment, requisitioning, requisition -
14 формальна вимога
formal requirement, formal requisition -
15 вжиток
чuse, usageвиходити вже із вжитку — to get disused, to grow out of use, to fall into disuse
що вийшло вже із вжитку — out of use, disused, obsolete
-
16 заявка
ж1) ( заява про права) claim ( for), applicationзаявка на винахід — claim for inventive rights, application for a patent
2) (вимога, замовлення) order, request, demand ( for)заявка на торгах амер. — proposal
-
17 користуватися
= користатися1) ( використовувати) to use, to make use (of), to put to use, to have the use (of)користуватися кредитом — to possess credit, to be in credit
2) ( діставати вигоду) to profit (by)користуватися нагодою — to take an opportunity, to seize an opportunity, to profit by the occasion
3) ( мати) to enjoyкористуватися авторитетом — to have authority (over, with); to carry authority ( with); to have prestige ( with)
користуватися великим попитом — to be in popular demand, to be much in demand
користуватися попитом — to find a market; to be in requisition
користуватися довір'ям — to have ( to enjoy) the confidence (of)
користуватися загальною повагою — to enjoy universal esteem; to win the respect of all
користуватися кредитом — to be in credit, to possess credit
користуватися перевагою — to enjoy an advantage, to be denied the benefits; to take priority (of)
користуватися повагою — to be respected, to be held in respect
-
18 реквізиція
-
19 реквізувати
to requisition; to impress; (для військових потреб тж.) to commandeer -
20 заявка на закупівлю
( для внутрішніх потреб) purchase requisition
См. также в других словарях:
réquisition — [ rekizisjɔ̃ ] n. f. • 1180 « requête »; lat. requisitio, de requirere → requérir 1 ♦ Dr. Requête à un tribunal, demande incidente à l audience. Sur la réquisition de la partie civile, du président. « Laquelle somme je payerai à sa première… … Encyclopédie Universelle
Requisition — stammt aus dem Lateinischen, requirere bedeutet wörtlich aufsuchen, untersuchen, verlangen. Das Wort kann in unterschiedlichen Zusammenhängen verwendet werden: Requisition bedeutet im militärischen Sinne die Beschlagnahmung von zivilen Sachgütern … Deutsch Wikipedia
Requisition — Réquisition Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Une réquisition est un ordre donné par une autorité. Sommaire 1 En droit public 2 En droit civil et pénal … Wikipédia en Français
Requisition — Req ui*si tion, v. t. 1. To make a reqisition on or for; as, to requisition a district for forage; to requisition troops. [1913 Webster] 2. To present a requisition to; to summon request; as, to requisition a person to be a candidate. [Eng.]… … The Collaborative International Dictionary of English
requisition — req·ui·si·tion /ˌre kwə zi shən/ n 1: the taking of property by a public authority for a public use: the exercise of the power of eminent domain 2: a formal demand made by one international jurisdiction (as a nation) upon another for the… … Law dictionary
requisition order — UK US noun [C] WORKPLACE ► REQUISITION(Cf. ↑requisition) noun … Financial and business terms
requisition — Requisition. s. f. Requeste, action de requerir. A la requisition d un tel. sur la requisition du Procureur du Roy … Dictionnaire de l'Académie française
requisition — [rek΄wə zish′ən] n. [L requisitio < requisitus, pp. of requirere: see REQUIRE] 1. a requiring, as by right or authority; formal demand 2. a formal written order, request, or application, as for equipment, tools, etc. 3. the state of being… … English World dictionary
Requisition — Req ui*si tion (r?k w? z?sh ?n), n.[Cf. F. r[ e]quisition, L. requisitio a searching.] 1. The act of requiring, as of right; a demand or application made as by authority. Specifically: (a) (International Law) A formal demand made by one state or… … The Collaborative International Dictionary of English
requisition — (n.) c.1500, from O.Fr. requisition, from L. requisitionem (nom. requisitio) a searching, from pp. stem of requisitus (see REQUISITE (Cf. requisite)). As a verb, from 1837. Related: Requisitioned; requisitioning … Etymology dictionary
requisition — [n] demand; application for need appropriation, call, commandeering, occupation, request, seizure, summons, takeover; concept 662 requisition [v] ask for; apply for something needed buy, call for, challenge, claim, demand, exact, order, postulate … New thesaurus